Geografie
Hoewel de oude historische provincies van Frankrijk na de Franse Revolutie werden afgeschaft, hebben zij hun betekenis behouden voor de geografische, culturele, en economische indeling van het land. Deze provincies weerspiegelen de natuurlijke geografische gebieden van Frankrijk en behouden ondanks moderne bestuurlijke centralisatie hun diversiteit. Het hart van Noord-Frankrijk is de provincie Île-de-France. Het gebied wordt omringd door de provincies Champagne en Lotharingen (Lorraine) in het oosten; Artesië (Artois), Picardië, Frans-Vlaanderen en Normandië in het noordoosten en het noorden; Bretagne, Maine en Anjou in het westen; en Touraine, Orléanais, Nivernais en Bourgondië (Bourgogne) in het zuiden. Het verdere zuiden bestaat uit Berry en Bourbonnais. Tussen de Vogezen en de Rijn ligt de Elzas.
Zuid-Centraal-Frankrijk wordt gekenmerkt door de ruwe bergen van het Centraal Massief, één van de belangrijkste natuurgebieden van het land. Het bestaat uit de provincies Marche, Limousin, Auvergne en Lyonnais. De Rhône scheidt het Centraal Massief van de Alpen. De Alpen vormt de bergketen met de hoogste bergen van het land. Ten oosten van de Rhône liggen Savoye, Dauphiné en de Provence. Een deel van de kust van de Provence vormt de zeer toeristische Franse Rivièra. Het zuidwestelijke deel van Frankrijk bestaat uit de kleine Pyreneeën-provincies Roussillon, Foix, Béarn en Frans Navarre en de enorme provincies Gascogne en Guyenne. Deze laatste twee vormen de grote laagvlakte van Aquitanië, die in de stroomgebieden van de westwaarts stromende rivieren Garonne en Dordogne ligt. In het centrale gedeelde van de westkust, tussen het estuarium van de Gironde en de Loire, liggen de provincies Saintonge, Angoumois, Aunis en Poitou.
Bevolking
Tegen het einde van de jaren ’90 waren er 40 Franse steden die meer dan 100.000 inwoners hadden, maar slechts Parijs had er meer dan één miljoen. Ongeveer 75% van de bevolking woont in stedelijke gebieden. Tot het eind van de Tweede Wereldoorlog was de bevolkingsgroei van Frankrijk een van de laagste van Europa, maar in naoorlogse decennia kwam daar verandering in. Frankrijk heeft net als andere Europese landen door de immigratie uit armere landen een grote etnische diversiteit gekregen. Een grote toevloed van hoofdzakelijk Noord-Afrikaanse immigranten heeft een groot effect gehad op diverse Franse steden, in het bijzonder Parijs en Marseille.
Het Frans is de nationale taal van Frankrijk. Er zijn ook een aantal regionale dialecten, maar het gebruik daarvan daalt. Elzassisch, een Duits dialect, wordt gesproken in de Elzas en voor een deel in Lotharingen. Een klein aantal Fransen in Frans-Vlaanderen spreekt Frans-Vlaams, eigenlijk een variant van het West-Vlaams. In Keltisch Bretagne wordt het Bretons nog gesproken. In het zuiden van Frankrijk worden verschillende varianten van het Occitaans gesproken. Catalaans wordt gesproken in het oostelijke deel van de Pyreneeën, het Baskisch in het westelijke deel van de Pyreneeën, en Corsicaans wordt gesproken op het eiland Corsica. Zie verder Talen in Frankrijk.
Het rooms-katholicisme is veruit de grootste godsdienst in Frankrijk, dat nominaal door ongeveer 80% van de bevolking wordt aangehangen, hoewel slechts ongeveer 5% daadwerkelijk naar de kerk gaat. Als gevolg van de immigratie uit Azië, Turkije en Noord-Afrika heeft Frankrijk daarnaast een grote moslimbevolking gekregen: 3 tot 5 miljoen. Er zijn kleinere aantallen protestanten en joden. De scheiding van kerk en staat werd definitief ingevoerd via de grondwet in 1905
Economie
Frankrijk is één van de belangrijkste economische mogendheden van de wereld. De landbouw speelt een grotere rol dan in de economieën van de meeste andere industrielanden. Een groot deel van de waarde van totale landbouwuitvoer komt uit vee voort (vooral rundvee, varkens, gevogelte en schapen). De berggebieden en Noordwest-Frankrijk zijn de belangrijkste veegebieden. De belangrijke gewassen van het land zijn tarwe, suikerbieten, graan, gerst en aardappels. In het noordwesten is het ideaal om vroeg in het jaar groenten te kweken, vanwege het zachte klimaat. De grond in het Centraal Massief is minder vruchtbaar. Fruitteelt is belangrijk in het zuiden. Frankrijk is een van de belangrijkste producenten van wijn in de wereld. De bekendste wijngaarden zijn in Bourgondië, Champagne, de valleien van de Rhône en van de Loire en het gebied van Bordeaux. De centra van de wijnhandel zijn Bordeaux, Reims, Dijon en Cognac.
Belangrijke industrieën van Frankrijk zijn machines, chemische producten, auto’s, metalen, vliegtuigen, elektronische apparatuur en voedsel (vooral Franse kaas). De geavanceerde technologische industrieën groeien eveneens.
Het toerisme is een belangrijke economische sector vooral het zuiden de Côte d’Azur aan de Middellandse Zee. Andere bekende toeristengebieden zijn Normandië en Bretagne in het Noorden en de Provence in het Zuiden. Ook de Franse Alpen en Dordogne en kastelen van de Loire zijn geliefd bij toeristen.
Parijs is beroemd vanwege zijn luxegoederen. Naast Parijs zijn de belangrijkste industriële steden Metz en Straatsburg in het noordoosten; in het noorden Roubaix en Rijsel; in het zuidoosten Lyon en Grenoble; in het zuiden Marseille, Toulouse, Nice en Nîmes; in het westen Bordeaux en Nantes.
Meer dan is de helft van de handel van Frankrijk vindt plaats met andere leden van de Europese Unie. Japan, de Verenigde Staten en China zijn ook belangrijke handelspartners. De belangrijkste uitvoerproducten zijn machines en vervoersapparatuur, chemische producten, levensmiddelen, landbouwproducten, ijzer- en staalproducten, textiel en kleding. Belangrijke invoerproducten zijn ruwe olie, machines en apparatuur, landbouwproducten, chemische producten en ijzer- en staalproducten. Kernenergie levert 75% van alle elektriciteit op uit Frankrijk. De belangrijkste havens zijn Rouen, Le Havre, Cherbourg, Brest, Saint-Nazaire, Nantes, Bordeaux, Toulon, Duinkerke en Marseille.
Frankrijk heeft een uitgebreid spoorwegsysteem, waaronder een netwerk van hogesnelheidslijnen voor de TGV dat zich sinds 1981 vanuit Parijs in alle windrichtingen en ook naar het buitenland vertakt. Via de Kanaaltunnel is er ook een spoorverbinding met Groot-Brittannië.
De overheid had voorheen meerderheidseigendommen in vele handelsbanken, enkele industrieën en het telefoonsysteem. Er is recente beweging naar privatisering geweest, hoewel de energieproductie, openbaar vervoer en de defensie-industrieën nog door de overheid gecontroleerd worden.
Bron: Wikipedia